Toki

Το Τόκι είναι ένα παιχνίδι που πρωτοκυκλοφόρησε το 1989. Το παίζαμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά και ρίχναμε 20δραχμα στη ειδική σχισμή των μηχανημάτων βιντεοπαιχνιδιών που ονομάζαμε «τα ηλεκτρονικά». Μόλις κυκλοφόρησε για το PS4 και η επανέκδοσή του έκανε το ντεμπούτο του στο Nintendo Switch τον Δεκέμβριο του 2018.

Η γαλλική εταιρία διανομής και παραγωγής Microids, το χαρακτηρίζει ως action-platform game. Τα γραφικά του remaster (και όχι remake) είναι σχεδιασμένα στο χέρι και δίνουν την ψευδαίσθηση ενός όμορφου cell-shaded παιχνιδιού.

Ο παίχτης παίρνει τον έλεγχο ενός χιμπατζή που ήταν άνθρωπος. Τον μάγεψε ένας κακός μάγος και τον μεταμόρφωσε αλλά του απήγαγε και την γκόμενα που ήταν πριγκίπισσα! Έχει κερδίσει Golden Joystick award το 1992. Αν διαβάστε κακά σχόλια για το παιχνίδι από κάποιους, ΜΗΝ τα δώσετε σημασία.

Τα περισσότερα μπορείτε να τα δείτε στο βίντεο που σας παραθέτω. Μην ξεχάσετε να δείτε το τελευταίο λεπτό του τέλους. https://www.youtube.com/watch?v=r8pRIrg3Yc0&t=243s

Το παιχνίδι κοστίζει μόνο 26€ και σίγουρα μπορείτε να το προμηθευτείτε από όλα τα εθνικά ηλεκτρονικά καταστήματα.

 

 

Τα πάντα για το Resident Evil 2 Remake

RESIDENT EVIL 2 Remake main screen

Το Resident Evil 2 είναι ένα παιχνίδι τρόμου-επιβίωσης της Ιαπωνικής εταιρίας ανάπτυξης βιντεοπαιχνιδιών Capcom (Ιαπωνική ονομασία της εταιρίας: Kabushiki-gaisha Kapukon). Πρόκειται περί επανέκδοσης του ιδίου παιχνιδιού που πρωτοεκδόθηκε το 1998 αλλά με μοντέρνο σχεδιασμό. Κυκλοφόρησε επίσημα στις 25 Ιανουαρίου 2019 και την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του πούλησε 3 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως με τις εισπράξεις του να ξεπερνούν τα 150 εκατομμύρια Ευρώ. Το δωρεάν demo πριν την κυκλοφορία του παιχνιδιού, το κατέβασαν 4,7 εκατομμύρια χρήστες. Από το 1996 έως σήμερα, το franchise των βιντεοπαιχνιδιών Resident Evil, έχει πουλήσει 88 εκατομμύρια τεμάχια παγκοσμίως, το οποίο μεταφράζεται σε εισπράξεις δισεκατομμυρίων Ευρώ.

Gameplay

To παιχνίδι χρησιμοποιεί κάμερα 3^ου προσώπου, ίδια με το Resident Evil 4. Αποτελείται μόνο από τέσσερα μικρά επίπεδα:

1: Αστυνομικό τμήμα όπου ο κεντρικός ήρωας ψάχνει να βρει τρία μετάλλια ώστε να ανοίξει το μυστικό πέρασμα κάτω από το «άγαλμα της Θεάς» για την μετάβαση στο υπόγειο

Statue Goddess

2: Υπόγειος χώρος πάρκινγκ όπου ο ήρωας ψάχνει να βρει το κλειδί-τσιπάκι για την έξοδό του από το πάρκινγκ

Parking lot

3: Υπόνομος όπου ο ήρωας ψάχνει το κλειδί-τσιπάκι χεριού για πρόσβαση στο υπόγειο

Πεδία Συγγραφής

Wiblinglen Abbey Library – Ulm, Germany (Rococo style)

Επιγραμματική αναφορά σε συγκεκριμένα λογοτεχνικά είδη

Το ΔΟΚΙΜΙΟ είναι: κυρίως προϊόν και αποτέλεσμα προσωπικού στοχασμού, απόχρωση προσωπικών-υποκειμενικών σκέψεων. Βρίσκεται στο μεταίχμιο, δηλαδή στο ενδιάμεσο διάστημα, ανάμεσα στα λογοτεχνικά κείμενα και στις σύντομες μελέτες. Δεν ταυτίζεται με τα λογοτεχνικά κείμενα ούτε με τις εμπεριστατωμένες μελέτες.

Πραγματεύεται συνήθως ένα θέμα (π.χ. επιστημονικό, κοινωνικό, φιλοσοφικό) που το εξετάζει στις πιο βασικές του πλευρές, χωρίς να το εξαντλεί και κατά κανόνα είναι σύντομο στην έκτασή του.

Δηλώνει περισσότερο και εκφράζει την υποκειμενική και προσωπική οπτική του δημιουργού σχετικά με το θέμα που πραγματεύεται.

Ο τρόπος οργάνωσης και διάρθρωσης νοημάτων, ακολουθεί την τετράπτυχη δομή και ανάπτυξη: (α) θέση-παρουσίαση θέματος (β) έκθεση-ανάπτυξη των βασικών απόψεων του δοκιμιογράφου (γ) απόδειξη-τεκμηρίωση των θέσεων με αναφορά σε συγκεκριμένο αποδεικτικό υλικό (δ) συμπερασματική-επιλογική κατακλείδα.

Το δοκίμιο δεν είναι: πραγματεία, διατριβή, επιστημονική μελέτη, άρθρο.

Επιστολογραφία: Η επιστολή ενδιαφέρει τον αναγνώστη ή το μελετητή της λογοτεχνίας από πολλές πλευρές. Οι επιστολές υπήρξαν από την αρχαιότητα ένα ξεχωριστό είδος. Πρόκειται για κείμενα επεξεργασμένα και επιμελημένα ως και την τελευταία τους λεπτομέρεια, με πολλές λογοτεχνικές αρετές.

Τα είδη τους είναι δύο: (α) ιδιωτική ή προσωπική αλληλογραφία (β) «ανοιχτές επιστολές» που έχουν δημόσιο χαρακτήρα και απευθύνονται σε κάποιο δημόσιο πρόσωπο της δημόσιας ζωής είτε σε ένα ευρύτερο σύνολο ανθρώπων με στόχους πολιτικούς, ηθικοπλαστικούς, θρησκευτικούς, κτλ.

Χρησιμεύουν ως πηγές πληροφοριών τόσο για τους συντάκτες τους όσο και για πολλά άλλα πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις ή την εποχή τους γενικότερα.

Τον Μεσαίωνα η επιστολή παίζει σημαντικό ρόλο: ερωτευμένοι που είναι αναγκασμένοι

Συγγραφικές Τεχνικές

Αίθουσα στη βιβλιοθήκη του Βατικανού

In medias res: Μια αφήγηση που παρουσιάζει τα γεγονότα με χρονική σειρά και τάξη, έχει το χαρακτηριστικό της χρονικής αλληλουχίας. Αυτή η παρουσίαση γεγονότων όμως δεν εξασφαλίζει πάντα το μέγιστο αναγνωστικό ενδιαφέρον. Έτσι επινοήθηκε η τεχνική «In medias res» που σημαίνει: στο μέσο των πραγμάτων, δηλαδή στο μέσο της υπόθεσης ή της πλοκής. Δεν πρέπει να σχηματίστε την εντύπωση ότι η αφήγηση, ξεκινάει από το μέσο της υπόθεσης διότι η σημασία του όρου είναι ότι ο αφηγητής δεν παρακολουθεί τα γεγονότα στη χρονική τους σειρά και αλληλουχία. Η αφήγηση ξεκινάει από το «κέντρο» της ιστορίας, από την «καρδιά» της πλοκής δηλαδή από το πιο καίριο και ουσιαστικό περιστατικό.

Όταν ένα αφηγηματικό κείμενο ξεκινά in medias res, τότε δημιουργείται ένα αφηγηματικό κενό στον αναγνώστη, του δημιουργεί απορίες και ερωτηματικά για τα γεγονότα που χρονικά προηγούνται και τα οποία προς το παρών αγνοεί. Το αφηγηματικό κενό προκαλεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη και διεγείρει την προσοχή του επειδή του δημιουργεί εύλογες απορίες.

Ο συγγραφέας αίρει τα κενά του αναγνώστη διότι βρίσκει την ευκαιρία, με αναδρομική αφήγηση, να αναφερθεί στα όσο προηγούνται χρονικά. Μ’ αυτή την αναδρομική αφήγηση αποκαθίσταται η ομαλή ροή και εξέλιξη της ιστορίας.

Το αντίθετο του λατινικού in medias res είναι το ab ovo. O όρος οφείλεται στον Λατίνο ποιητή Οράτιο που καθιέρωσε στο έργο του Ars Poetica(=Ποιητική) και σημαίνει «από το αυγό» δηλαδή η αφήγηση ξεκινάει απ’ την αρχή και παρακολουθεί τα γεγονότα σε μια ευθύγραμμη, λεπτομερειακή και χρονική σειρά και τάξη.

Σκελετός ενός βιβλίου ή Πυραμίδα του Freytag

ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ FREYTAG

Το 1863 ο Γερμανός συγγραφέας και κριτικός Gustav Freytag, δημιούργησε μια σχηματική αναπαράσταση των βασικών σημείων της πλοκής ενός σωστού και καλογραμμένου θεατρικού έργου, σύμφωνα με τα κριτήρια της εποχής.

Ένα έργο πρέπει να ξεκινά με την «έκθεση»  δηλαδή την παρουσίαση των βασικών προσώπων, καθώς και του πλαισίου μέσα στο οποίο θα εξελιχθεί η δράση ή διαφορετικά, την αποκάλυψη στον αναγνώστη όλων των πληροφοριών που ο συγγραφέας κρίνει απαραίτητες για την κατανόηση της πλοκής, δηλαδή το βασικό γεγονός που πυροδοτεί την έναρξη της δράσης, το λεγόμενο «στοιχείο πλοκής», θέτοντας έτσι αντιτιθέμενες δυνάμεις σε κίνηση. Στη συνέχεια η δράση κλιμακώνεται συνεχώς, ακολουθώντας μιαν ανοδική πορεία, με τα γεγονότα να περιπλέκονται και συχνά να οδηγούν σε σύγκρουση. Κάποια στιγμή, η δράση φτάνει στο ανώτατο δυνατό σημείο, στο οποίο μοιάζουν να κρίνονται τα πάντα: η στιγμή αυτή, όπου τόσο η ένταση όσο και το ενδιαφέρον του αναγνώστη βρίσκονται στο υψηλότερο δυνατό σημείο, λέγεται «κορύφωση».

«Στοιχείο πλοκής» και η διαφορά του με την «πλοκή»

Δημόσια βιβλιοθήκη Κίνας Binhai, Tianjin, China

Στα λογοτεχνικά κείμενα υπάρχει ένα (ή και περισσότερα) συγκεκριμένο «γεγονός» που πυροδοτεί μια σειρά από λογοτεχνικές σκηνές, όπου οι τελευταίες συντελούν στην προώθηση της πλοκής. Το γεγονός που πυροδοτεί μια κατάσταση και προκαλεί τις υπόλοιπες ονομάζεται «Στοιχείο πλοκής».  Στην ουσία η τεχνική αυτή προβλέπει μία αρχή που ξεκινά με ένα ασήμαντο γεγονός, χωρίς δράμα, το οποίο αποτελεί και τον καταλύτη των γεγονότων που θα ακολουθήσουν.

Στην Ιλιάδα, ο θυμός του Αχιλλέα είναι το γεγονός με το οποίο ξεκινάει η πλοκή αυτού του ομηρικού έπους. Σ’ αυτό το στοιχείο στηρίζεται η προώθηση και εξέλιξη της πλοκής. Στην Οδύσσεια, το στοιχείο πλοκής είναι η λαχτάρα και ο πόθος του Οδυσσέα να επιστρέψει στην Ιθάκη.

Θυμηθείτε: όταν η σταδιακή εξέλιξη της πλοκής καταργεί ένα στοιχείο πλοκής, ο συγγραφέας αυτόματα δημιουργεί και εισάγει ένα νέο. Έτσι μόνο εξασφαλίζεται η περαιτέρω προώθηση της πλοκής.

Το «Στοιχείο πλοκής» δεν πρέπει να μπερδεύεται με την «Πλοκή» καθαυτή.

Το Μάτι, όπου στο εσωτερικό του γίνονται διαλέξεις

Από τι αποτελείται η Πλοκή και τα συμπεράσματα που απορρέουν

«Δομή» λογοτεχνικών κειμένων και η διαφορά της με την «πλοκή»

Carturesti Carusel (Βιβλιοπωλείο στο Βουκουρέστι, Ρουμανία)

Ένα λογοτεχνικό κείμενο αποτελείται από μέρη που είναι συνδεμένα μεταξύ τους, στενά και οργανωμένα ώστε όλα μαζί να συναποτελούν ένα ενιαίο και σφιχτοδεμένο σύνολο. Αυτός ο τρόπος οργάνωσης και σύνδεσης των μερών αποτελεί την δομή του λογοτεχνικού κειμένου.

Η λέξη δομή συχνά συγχέεται με τον όρο πλοκή. Όταν μιλάμε περί δομής, αναφερόμαστε σε δύο πράγματα:

α) τα μέρη από τα οποία αποτελείται ένα λογοτεχνικό κείμενο

β) ο τρόπος με τον οποίο τα μέρη αυτά χτίζονται σε οργανωμένο σύνολο

Από την καλή ή κακή οργάνωση και σύνδεση των μερών σε ολόκληρο έργο, καθορίζεται και εξαρτάται ο βαθμός συνοχής και σωστής διάρθρωσης του λογοτεχνικού κειμένου. Όταν ένα κείμενο μας φαίνεται ασύνδετο ή και ανοργάνωτο, λέμε ότι έχει κακή ή χαλαρή δομή και διάρθρωση.

Οπότε: δομή είναι ο τρόπος και η τεχνική με την οποία τα μέρη ενός κειμένου οργανώνονται σε σύνολο. Με αυτή την οργάνωση εξασφαλίζεται ο μέγιστος βαθμός συνοχής του λογοτεχνικού κειμένου.

Ένας συγγραφέας σχεδιάζει, οργανώνει και συνδέει τα διάφορα στοιχεία του έργου του (π.χ. γεγονότα, σκηνές) με σκοπό να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Πως ένα έργο είναι πραγματικά επιτυχημένο;

God of war 2018 -Τα καλά και τα κακά

Το God of War είναι μια σειρά βιντεοπαιχνιδιών action-adventure, βασισμένη πάνω σε υπάρχουσες μυθολογίες. Κυκλοφόρησε στις 20 Απριλίου 2018 για το PS4 και είναι το όγδοο της σειράς. Η παραγωγή του παιχνιδιού χρηματοδοτήθηκε από την Sony και ο προγραμματισμός του έγινε από το studio της Santa Monica, California και διήρκησε πέντε έτη. Τις τρεις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας του, από 20/04/2018 -22/04/2018, πουλήθηκαν 3,1 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως με πιο φτηνό την απλή έκδοση των €70, την deluxe edition στα €110 και την collectable edition στα €150.

Κεντρικός πρωταγωνιστής και playable character είναι ο Κράτος, ένας Σπαρτιάτης πολεμιστής. Συμπρωταγωνιστής ο γιός του, ο Ατρέας.  Στα πρώτα επτά παιχνίδια, η μυθολογία βασίζεται στην Αρχαία Ελλάδα. Στο φετινό παιχνίδι, αυτό για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα, η μυθολογία μεταφέρεται στη Νορβηγία και τον κόσμο των Νορβηγικών θεών.

Το παιχνίδι είναι πλήρως εξελληνισμένο, γυρισμένο σε συνεχές μονοκάμερο τρίτου προσώπου με οπτική γωνία πάνω από τον ώμο (δηλαδή η κάμερα ακολουθεί τον κεντρικό χαρακτήρα σε τρίτο πρόσωπο απ’ την αρχή του παιχνιδιού χωρίς αλλαγή ή διακοπή της σε άλλο πρόσωπο).

Το gameplay είναι τελείως διαφορετικό απ’ όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια. Έχει ενσωματώσει μπόλικα στοιχεία RPG (Role Playing Game) με αποτέλεσμα το gameplay (ο χειρισμός του χαρακτήρα) να είναι διαφορετικός έως άγνωστος.

Στην αρχή μίσησα το παιχνίδι και μετάνιωσα για την αγορά του λόγω του άγνωστου για μένα νέου χειρισμού. Ευτυχώς, ένας φίλος μου που παίζει παιχνίδια RPG, μου εξήγησε τον χειρισμό: τα ειδικά χρώματα δύναμης, τους ρούνους των όπλων και τις επαναφορτίσεις αυτών, αναβάθμιση στολών και φυλαχτών. Και έτσι γεννήθηκε η αγάπη μου για το παιχνίδι.

Η αγάπη των συζύγων

Λόγια αγάπης να της λες:

«Εγώ πάνω απ’ όλα, την δική σου αγάπη προτιμώ και τίποτα δεν μου είναι οδυνηρό, όσο το να βρεθώ σε διάσταση μαζί σου. Κι’ αν χρειαστεί να τα χάσω, κι’ αν στους εσχάτους βρεθώ κινδύνους, ο,τιδήποτε κι’ αν πάθω, όλα είναι υποφερτά, όσο εσύ μου είσαι καλά. Και τα παιδιά τότε μου είναι πολύ αγαπητά, εφ’ όσον εσύ με συμπαθείς».

Ίσως σου πει κάποτε:

«Ποτέ ως τώρα δεν ξόδεψα από τα δικά σου, έχω ακόμη τα δικά μου, που μου ‘δώσαν οι γονείς μου».

Τότε πες της:

«Τι λες καλή μου; Έχεις ακόμη δικά σου; Ποια λέξη μπορεί να είναι χειρότερη από αυτή; Σώμα δεν έχεις πια δικό σου και έχεις χρήματα; Δεν είμαστε δύο σώματα μετά το γάμο, αλλά γίναμε ένα. Δεν έχουμε δύο περιουσίες, αλλά μία. Όλα δικά σου είναι, κι’ εγώ δικός σου είμαι, κορίτσι μου. Αυτό με συμβουλεύει ο Παύλος λέγοντας ότι ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά η γυναίκα του (Α’ Κορινθίους 7:4). Κι’ αν δεν έχω εγώ

Διαχείριση λογοτεχνικού χρόνου

Εθνική βιβλιοθήκη Τσεχίας, Πράγα

Σήμερα θα εμβαθύνουμε στην διαχείριση του λογοτεχνικού χρόνου. Οι ορολογίες που θα εξετάσουμε είναι:

• Συστολή και διαστολή χρόνου
• Αφηγηματική οικονομία
• Χρονική μετατόπιση
• Αναδρομή ή Ανάληψη
• Προβολή ή Πρόληψη

Συστολή και διαστολή του χρόνου

Ο χρόνος μιας αφήγησης είναι διαφορετικός από τον πραγματικό χρόνο των γεγονότων που εξιστορούνται. Συμπίπτουν μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις.

Μπορεί ο πραγματικός χρόνος ενός γεγονότος να κράτησε π.χ. μια ολόκληρη ημέρα, στην αφηγηματική πράξη όμως, αυτή η διάρκεια μπορεί να συστέλλεται ή να διαστέλλεται. Αυτό γίνεται για λόγους αφηγηματικής οικονομίας. [Αφηγηματική οικονομία είναι η σωστή ρύθμιση στην εξέλιξη του αφηγηματικού υλικού (ή αλλιώς «πρωτόλειου κειμένου»)].

Ο αφηγητής, έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται τον αφηγηματικό χρόνο προς όφελός του για κάθε συγκεκριμένο γεγονός. Εάν κρίνει ότι ένα γεγονός δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, το περιστέλλει και το περιορίζει χρονικά. Αυτή την περιστολή χρονικής διάρκειας, την ονομάζουμε συστολή του χρόνου. Αντίθετα, όταν κάποιο γεγονός κριθεί ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η αφήγηση το διευρύνει, το απλώνει χρονικά, διαστέλλοντας την χρονική του διάρκεια, πράξη που ονομάζεται διαστολή του χρόνου.

Η αφηγηματική ανάπτυξη γεγονότων που δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία προκαλούν στο αφηγηματικό υλικό τα εξής: να γίνεται πλαδαρή η αφήγηση, να είναι βραδύς ο αφηγηματικός ρυθμός και παράλληλα χαλαρώνει την αφηγηματική ένταση.

Η διάκριση μεταξύ «λέγω» και «δείχνω»

… ή αλλιώς telling και showing, μία θεωρία που εισήγαγε στην λογοτεχνία ο Βρετανός συγγραφέας Henry James, η οποία έχει τη ρίζα της στον πιο διάσημο πλατωνικό διάλογο, την Πολιτεία, όπου ο Σωκράτης αναφέρει δύο τρόπους με τους οποίους μπορεί να παρουσιαστεί ο λόγος:

α) διήγησις

β) μίμησις

Στην πρώτη περίπτωση, ο αφηγητής είναι και ο πρωταγωνιστής. Στην δεύτερη, δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι δεν είναι εκείνος που μιλά.

Πίσω στην θεωρία του Henry James, πρόκειται για τους δύο βασικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να οργανώσει το υλικό του ο αφηγητής. Στην περίπτωση «λέγω», ο αφηγητής κρατά ο ίδιος το λόγο και μας μεταφέρει εκείνος τόσο τα διάφορα γεγονότα της αφήγησης όσο και τα λόγια των χαρακτήρων χωρίς να υπάρχει δράση και διάλογος. Προσφέρει στον αναγνώστη κάποια βασικά στοιχεία της πλοκής, δίχως να καθυστερεί ή να διασπά τη ροή της ιστορίας. Αντίθετα, στην περίπτωση «δείχνω», ο αφηγητής παρουσιάζει έναν χαρακτήρα μέσα από διαδοχικές λογοτεχνικές σκηνές αποτελούμενες από παραγράφους, οι οποίες εστιάζουν στον τρόπο λειτουργίας, ομιλίας και αντιδράσεως του περιγραφόμενου χαρακτήρα. Περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτά τα θέματα θα βρείτε στο νέο μου βιβλίο «Στοιχεία Συγγραφής» στο κεφάλαιο «Περί χαρακτήρων» και το κεφάλαιο «Πλοκή και τα επιμέρους στοιχεία της».

Οι δύο αυτές αφηγηματικές επιλογές δεν απαντώνται ποτέ αμιγείς αλλά πάντοτε

Η χρησιμότητα του αφηγητή

Με τον όρο «αφηγητής» χαρακτηρίζουμε συνήθως το πρόσωπο που αφηγήται ή μεταφέρει, λεκτικά ή γραπτά, σε κάποιους άλλους μια ιστορία.

Οπότε σ’ ένα λογοτεχνικό κείμενο, ο αφηγητής είναι η «φωνή» που αναλαμβάνει την ευθήνη της αφηγηματικής πράξης ο οποίος είναι απλά ο φορέας της αφήγησης, ένα γλωσσικό υποκείμενο που εκφράζεται σε μια γλώσσα η οποία συγκροτεί το κείμενο. Πρόκειται για μια λειτουργία του κειμένου και όχι ένα πρόσωπο.

Στη λογοτεχνία δεν πρέπει να συγχέει κανείς τον αφηγητή με τον συγγραφέα του κειμένου ή του βιβλίου που κρατά στα χέρια του. Ο συγγραφέας είναι ένα ιστορικό δεδομένο, ένα υπαρκτό πρόσωπο που ανήκει στον πραγματικό κόσμο και γράφει μια πλαστή ιστορία προς ένα άλλο υπαρκτό πρόσωπο, τον αναγνώστη. Από την άλλη πλευρά, ο αφηγητής αποτελεί μέρος του μυθοπλασματικού κόσμου του κειμένου και απευθύνεται

Outlast 2. Αξίζει να το αγοράσω;

Το Outlast 2 είναι ένα βιντεοπαιχνίδι επιβίωσης-τρόμου που κυκλοφορεί ως digital download από την εταιρία Red Barrels. Η Warner Bros. έχει αναλάβει την διανομή της λιανικής έκδοσης (physical copy) με τον τίτλο Outlast Trinity.

Το πρώτο παιχνίδι της σειράς, έδωσε νέα πνοή στο είδος του survival horror με την αποκλειστική χρήση της κάμερας πρώτου προσώπου, εκθέτοντας τον πρωταγωνιστή τελείως ανυπεράσπιστο ενώπιον εχθρών, αποσπώντας έτσι διθυραμβικές κριτικές της gaming κοινότητας. Ο ήρωας του δεύτερου παιχνιδιού, Blake Langermann, δεν ξέρει να πολεμάει, ούτε έχει όπλα. Κουβαλάει μόνο μια βιντεοκάμερα με επιπλέον χαρακτηριστικό της, τη δυνατότητα μεγέθυνσης του φωτός σε ολοσκότεινα περιβάλλοντα (night vision mode).

Ένα κακό χαρακτηριστικό του παιχνιδιού είναι ότι όταν σε ανακαλύψει ένας εχθρός, υπάρχει μόνο ένα μη εμφανές σημείο να προστατευτείς, και μέχρι να το ανακαλύψεις πεθαίνεις επανειλημμένως, όπου είναι άκρως εκνευριστικό.