Καλησπέρα σε όλους. Ονομάζομαι Δημήτρης Δραγούνης. Είμαι Θεσσαλονικιός, νέος συγγραφέας και το βιβλίο μου έχει τον τίτλο «Η έπαυλη των νεκρών» από τις εκδόσεις Φυλάτος.
Θα σας πω δυο λόγια για την συγγραφέα και το βιβλίο της.
Η κα. Δημουλίδου είναι μια από τις λίγες σύγχρονες Ελληνίδες συγγραφείς όπου κάθε βιβλίο της γίνεται μπεστ σέλερ, με τις συνολικές πωλήσεις των βιβλίων της να αγγίζουν σχεδόν το ένα εκατομμύριο τυπωμένα βιβλία. Είναι μια άξια εκπρόσωπος των ελληνικών γραμμάτων, δεξιοτέχνισσα του γραπτού λόγου, με μεγάλο ταλέντο και με την ικανότητα να μαγεύει τον αναγνώστη με την πένα της κάνοντας τον να μην αφήνει κάτω το βιβλίο από την στιγμή που θα το πιάσει στα χέρια του.
Είναι προσωπική μου άποψη ότι, επειδή συγγραφείς τόσο μεγάλου βεληνεκούς σαν την κα. Δημουλίδου έχουμε ελάχιστους, πρέπει να τους ενθαρρύνουμε να συνεχίζουν να γράφουν, να τους υποστηρίζουμε απ’ όλες τις απόψεις και να τους εκτιμούμε για αυτό που προσφέρουν στην χώρα μας, διότι αυτοί είναι που μας βγάζουν ασπροπρόσωπους στο εξωτερικό αλλά και προσφέρουν στον πολιτισμό μας με τα κείμενα τους, που αύριο μεθαύριο θα γίνουν διδακτέα ύλη στα ελληνικά σχολεία. Πρέπει να είμαστε πολύ περήφανοι που η χώρα μας έχει μια τόσο ταλαντούχα προσωπικότητα σαν την Χρυσηίδα.
Και πάμε τώρα στο Κελάρι της Ντροπής.
Το βιβλίο έχει σκληρές και βίαιες σκηνές που σοκάρουν και μένουν στο μυαλό ακόμα και μετά την ανάγνωσή του για πολύ καιρό. Η συγγραφέας συστήνει να μην επιτραπεί η ανάγνωση του βιβλίου σε άτομα κάτω των δεκατεσσάρων ετών.
Το βιβλίο θίγει κατά κύριο λόγο την ενδοοικογενειακή βία. Θίγει όμως και άλλα θέματα ταμπού, απαγορευμένα δηλαδή, τα οποία είναι όμως τόσο έξυπνα γραμμένα, που δεν απωθούν τον Έλληνα αναγνώστη αλλά του διδάσκουν να αντιμετωπίσει τέτοια ζητήματα με τον ίδιο τρόπο που κάνουν και οι υπόλοιπες σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Στο τέλος του προλόγου της, η συγγραφέας μας λέει:
«Εύχομαι με όλη μου την καρδιά αυτό το μυθιστόρημα να βοηθήσει, να αφυπνίσει καρδιές, συνειδήσεις και ηθικές αξίες, τον αυτοσεβασμό μας και τον σεβασμό προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».
Η ιστορία είναι γραμμένη σε τρίτο πρόσωπο και το σασπένς υπάρχει σε κάθε σελίδα αναγκάζοντας τον αναγνώστη, με την καλή έννοια, να γυρνάει το τέλος της κάθε σελίδας για να δει τι θα γίνει παρακάτω, και όπως διδάχτηκα στο πανεπιστήμιο, αυτό είναι το μυστικό ενός καλού μυθιστορήματος. Όπως επίσης διδάχτηκα ότι: το καλό βιβλίο είναι όπως ένας καλός εραστής. Με το που φύγει, εξακολουθεί να είναι στο μυαλό σου. Αυτό συμβαίνει και με το «Κελάρι της Ντροπής» αλλά και με όλα τα μυθιστορήματα της κας. Δημουλίδου που έχω διαβάσει.
Η συγγραφέας χρησιμοποιεί εξαίσια μια τεχνική της δημιουργικής γραφής την λεγόμενη time shift, όπου οι περισσότεροι θα την γνωρίζετε με την κινηματογραφική ονομασία της, το flashback.
Μας μεταφέρει στις σωστές δόσεις μια πίσω, μια εμπρός στον χρόνο, με αποτέλεσμα η αγωνία να χτυπάει κόκκινο, δίνοντας σταδιακά στον αναγνώστη αποκαλύψεις με έντονες σκηνές κάνοντάς τον να οραματίζεται το σκηνικό που διαβάζει και παράλληλα να το ζει. Οι εικόνες είναι τόσο ζωντανές, που σου μένουν στο μυαλό ακόμη μετά την ανάγνωση του βιβλίου. Η αφήγηση έχει σαν αποτέλεσμα να αφυπνίσει τον αναγνώστη και να αρχίσει να καταγγέλλει ότι βλέπει και του προκαλεί αποτροπιασμό.
Για εμένα, ο κακός της ιστορίας, είναι ο πιο κακός χαρακτήρας στην ελληνική μυθιστοριογραφία που δημιουργήθηκε ποτέ μέχρι σήμερα. Το δυστυχές της υπόθεσης είναι ότι τέτοιες πράξεις, όπως αυτές που παρουσιάζονται στο βιβλίο είναι υπαρκτές και συμβαίνουν όχι μόνο στα χωριά αλλά και στις πόλεις.
Γι’ αυτό η συγγραφέας στο τέλος του βιβλίου έχει τρεις σελίδες με τηλέφωνα και διευθύνσεις οργανισμών που μπορούν να βοηθήσουν γυναίκες και παιδία που νοιώθουν ότι κακοποιούνται με οποιονδήποτε τρόπο και από οποιονδήποτε. Ένα ποσό από τα έσοδα του κάθε βιβλίου θα δοθεί σε ιδρύματα υπέρ της προστασίας της κακοποιημένης γυναίκας και του παιδιού.
Είμαι σίγουρος ότι θα απολαύσετε την ανάγνωση του βιβλίου όπως έκανα εγώ αλλά και όλοι οι αναγνώστες που διαβάσαμε το βιβλίο.
Εύχομαι στην συγγραφέα από καρδιάς, το βιβλίο της να είναι καλοτάξιδο και της δίνω τον λόγο.
